|
MOBY´s PLACE
the place to be voor liefhebbers van oldtimerbromfietsen en moto´s van de merken MOBYLETTE/MOTOBECANE
Club Motobécane de Belgique/Flandres - Vlaamse Mobyletteclub
|
 |
|
|
Verbroederingsrittenmeerdaagse in de Ardennen
|
Het hing al een tijdje in de lucht: de zin om er samen met mijn jeugdvriend Koen met de bromfiets op uit te trekken als vanouds. Niet door de brommertjes op te laden en zo op de plaats van bestemming te geraken en dan van daaruit ritjes te rijden, maar door van thuis uit te vertrekken.
Geïnspireerd door anderen, kozen we voor onze Belgische Ardennen (moet ik nu, gelet op de communautaire hoogspanning in ons apenland spreken van Waalse Ardennen, want de Vlaamse Ardennen zijn weer heel wat anders ;-) ?
Met mijn vriend afspreken is geen sinecure, want zolang ik hem ken wist hij vaak geplande afspraken te doorkruisen met plotselinge voorvallen die alsnog roet in het eten wierpen. Met een zorgvuldig doordachte approximatieve benadering van het doel (samen een meerdaagse rit rijden met de oldtimerbromfietsen) wist ik dan toch een midweek af te spreken en hield het plan stand.
Intussen sprak ik ook af met Henk van Kessel uit Nederland om desgewenst aan te sluiten mocht hij daar zin in hebben. Dit voorstel viel wel in goede aarde en hieronder laten we hem zijn eigen reisrelaas doen.
Dat het vertrek en de trip zelf niet zonder technische problemen verliepen valt niet enkel visueel op (let op de brommers en het aantal personen), doch zullen wij hieronder nog eens netjes uit de doeken doen:
Tot mijn grote verwondering was vriend Koen die maandagochtend (21.7 !) stipt op tijd op het appèl (9 uur). Ik had al van dagen op voorhand twee bromfietsen klaargezet die bedoeld waren om onze tocht tot een goed eind te brengen: de Mobylette Motobécane Collection en de paarse Puch Skyhunter. Beide voertuigen hadden al bewezen over veel power te beschikken, al moet gezegd dat de Collection nog niet was uitgetest op lange afstanden.
Zo gezegd zo gedaan: na beide brommers gepakt en gezakt te hebben vertrokken wij vol goede moed, enigszins wat bedrukt door het wisselende weer dat niet was voorspeld.
Tot in Leuven, aan het kruispunt bij de Vaartkom geen problemen, doch dan sloeg voor het eerst het noodlot toe: de gaskabel van de paarse Puch schoot los in het handvat en er was dus geen rijden meer aan. Ik had heel wat gerief bij, doch was dan blijkbaar toch m´n schroevendraaier thuis vergeten (achteraf bleek dat ik die uit macht der gewoonte netjes terug had opgeborgen in de werkkoffer), zodat we eea niet ter plaatse konden herstellen. Op 21 juli was er ook niet veel open, dus besloten we uiteindelijk om terug te rijden waarbij ikzelf de Puch besteeg en met de kabel in de hand vlot thuisgeraakte. Geen ramp; uiteindelijk waren we nog altijd bij thuis.
Al rijdend begon ik wel te twijfelen aan de paarse Puch; zou ik dat mankement nu herstellen of beter niet ineens de VZ uit 1966 bovenhalen die al meermaals in de Ardennen bewezen had een erg betrouwbaar diender te zijn. Zo gezegd zo gedaan: bagage gewisseld en hop; een tweede keer op weg.
Je hoort het al: hier is nog wat op komst ...
En ja hoor: Koen die intussen de Moby Collection bereed, verdween langzaam maar zeker uit het zicht en geraakte verder en verder achterop toen we de Ring in Leuven opreden. Wat kon dat nu weer te betekenen hebben ?
Bleek dat volgens hem de snelheid plots terugviel op 20 km per uur en er niet meer uit te krijgen was. Nazicht leerde me dat de motor effectief stoomde en zeer heet was, terwijl de ontsteking pas nog exact was afgesteld.
Nog steeds in Leuven en dus beslist om ook deze in te ruilen, om geen risico´s te nemen voor onderweg. Raar maar waar: toen ikzelf alleen terugreed (onbeladen) reed de brommer probleemloos 50 à 55 km. Enfin, thuisgekomen de blauwe Tomos genomen om daarmee naar m´n ouders thuis te rijden waar de AV 88 Mobylette Motobécane gestationeerd stond. Ook deze was vertrekkensklaar en had eerder al bewezen erg betrouwbaar te zijn.
Zo geraakten we uiteindelijk toch serieus op weg. Leuven lag al ver achter ons, toen we in Hoei toekwamen en daar de weg zochten naar de eindbestemming.
Na de kaart bekeken te hebben wisten we hoe we verder moesten. Opnieuw starten dus maar, doch dat lukte plots niet meer met de VZ. Bleek dat de benzinbe er gewoon uitstroomde met bakken. Ik wist toen al hoe laat het was en realiseerde me dat ik geen vlottertje bij had als reserveonderdeel ...
Na wat overwegingen belde ik m´n vader op om te vragen of hij de vlotter uit de blauwe Tomos kon schroeven en of hij soms geen zin had om Hoei te bezoeken ;-)
Zo gezegd, zo gedaan (uiteraard was het niet eenvoudig om m´n vader uit te leggen wat ik bedoelde met een vlotter en waar dit ding zich dan bevond). Ongeveer twee uur later stonden pa en ma in Hoei met het kleinood. Eenmaal trappen en weg die VZ.
We durfden niet meer denken aan wat er nog zou kunnen voorvallen en reden gedachteloos verder, blij met elke km die zich voltrok.
Rond 21 uur (!!) bereikten we camping Grand Bru bij Villers Sainte Gertrude en mochten we zelfs direct aanschuiven voor een heerlijke barbecue. De dag was gered.
De volgende dag hadden we ons voorgenomen om dochter Eva op haar kampplaats te bezoeken in Erezée, want ik moest daar van vrouwlief nog wat spulletjes afgeven die zij vergeten was. Vlak voor de campingplaats tankten we nog gauw bij en 100 meter verder liet de AV 88 het plots afweten.
Niet te schatten.
Ontsteking nagekeken: ok. Benzinestroom: ok. Trappen haalde niets uit. Gelukkig stonden we nog vlakbij het tankstation. We besloten om de brommer daar voorlopig op te baren en met ons beiden op de VZ eerst onze dagtaak af te handelen. Eenmaal dat gedaan reden we terug naar het tankstation en besloten we uiteindelijk om samen op de VZ terug te rijden naar de camping (ongeveer 15 km terug) en de komst van Henk af te wachten. Mogelijk had die een verklaring voor het uitvallen van de Moby als Mobyspecialist.
Al wachtend op het terras van camping Grand Bru zakte de moed ons toch wel wat in de schoenen; hoe nu verder op deze rittenmeerdaagse met één bromfiets ? Ik vreesde immers voor de bobine of condensator van de AV 88.
Rond 17 uur kwam Henk toe en praatten we eerst rustig bij. Er werd afgesproken om daags nadien de Moby aan een grondig onderzoek te onderwerpen.
De ochtendstond heeft goud in de mond en zo gingen we die ochtend terug op pad. Op weg naar het tankstation alwaar de AV 88 netjes stond opgeborgen.
Aangekomen paste Henk zijn vermaarde systematisch-methodische werkwijze toe om defecten op te sporen en redenen uit te sluiten. Er werd al overwogen om een externe bobine te plaatsen, doch eerst wou hij toch voor alle zekerheid carbuproblemen uitsluiten en werd die gedemonteerd. Wat bleek ? Er had zich in de vlotterkamer een laag vastgeklitte olie gevormd waardoor het gasmengsel gewoon niet kon ontbranden. Dit dus uitgekuist en dan maar starten op hoop van zegen. En ja hoor: met veel rookvorming startte ie terug. Het was dus mijn eigen schuld dat ik eerst de olie had toegvoegd - allicht ook veel te veel - en dan pas de benzine waardoor eea onmiddellijk naar de vlotter was gezakt en daar ging stremmen.
De dag verliep verder vlekkeloos en wij genoten. Ook de volgende dag was schitterend met rit naar Durbuy waar onze vehikels toch bekijks hadden ondanks het feit dat daar zovele zware motors te kijk stonden.
Het afscheid was nabij en die avond werd het erg laat. Er werd fel gediscussieerd over alles en nog wat en de gemoederen liepen op, doch dit alles in een zeer amicale sfeer.
De volgende ochtend was het opbreken geblazen en daarna scheidden onze wegen. Wij maar hopen dat pech ons verder gespaard zou blijven ...
Dat was buiten de waard gerekend, want eenmaal Hoei uit, zakte de snelheid van de VZ zienderogen tot ie uiteindelijk terugviel tot ongeveer 30 km per uur en verderop zelfs helemaal niet meer bergop geraakte. Stilvallen en terugstarten en dit keer op keer. Voor mij was het duidelijk dat de bobine het begeven had. Dat werd dus stapvoets verder rijden want thuiskomen doe je zo wel. Soms liet ook de Moby het even afweten doch die was blijkbaar gewoon bij momenten overbelast.
Om een lang verhaal kort te maken en af te sluiten: wij geraakten thuis; niet zonder problemen, maar we geraakten er en we konden terugblikken op een fantastische uitstap, ondanks of misschien wel net mede door die technische problemen. Dit is dus zeker voor herhaling vatbaar. |
vertrek bij herhaling te Wakkerzeel
|
|
interludium op de grens met Wallonië
|
|
wachten in Hoei op een minuscuul onderdeel
|
|
eindelijk toegekomen en geïnstalleerd
|
|
'werkbezoek' aan dochterlief
|
|
dépannage van de AV 88
|
|
trioootje van oldtimerpracht
|
|
adieu en tot ziens !
|
|
bekomen in de chalet te Heure
|
|
Van 22 t/m 24 juli heb ik een 3-daagse tocht gereden.
Na al die regen van de eerste weken in juli was het hoog tijd een flinke tocht te maken.
De keuze viel deze keer op 100% vervoer per brommer omdat andere mobyclubledenuit Vlaanderen dat ook deden en we elkaar op een camping bij Durbuy zouden ontmoeten.
Dag 1: Helmond naar Villers Ste. Gertrude (190 km)
Dag 2: Rondrit door het gebied van Durbuy. (60 km)
Dag 3: Villers Ste. Gertrude naar Helmond (160 km)
*Hoe krijg ik alles vervoerd?*
Als je alleen reist en kampeert heb je het nadeel, dat je alles zelf moet meenemen. Kampeerspullen, reserve delen bromfiets, gereedschappen, jerrycan en natuurlijk kleding en toiletartikelen.
Opbergmogelijkheden:
- Grote motortanktas
- Fietstas links en rechts Halfords met regenhoes
- Buddy achter slaapzak
- Bagagerek: minikoffer, tent, jerrycan
Bepaalde zaken laat ik de volgende keer thuis of kunnen efficiënter verpakt worden.
*Hoe reed de brommer?*
De brommer was dus flink beladen, maar lag als een blok op de weg. Een slaapzak voor een kleine kleding koffer werkte als uitstekende sissybar. De buddy seat werd na vele kilometers erg hard; de volgende keer komt er dus een extra breed dempend kussen op.
Onderweg heb ik met mijn Motobécan
e SP98 geen problemen gehad; ondanks het feit dat de wegen rondom Luik soms erg steil (12-19%) waren.
Een beetje extra power wordt dan wel gemist. De grote remmen kwamen bij die belading in de afdaling goed van pas.
Benzineverbruik bedroeg 1: 26.
*Camping*
* De camping *Grand Bru* te Villers Ste. Gertrude was de slechtste die ik in jaren heb meegemaakt. Het sanitair zwaar onvoldoende en vies, drassige standplaatsen voor
tenten, slechte wegen, vliegen in het restaurant en het management maakte een matte indruk.
De kok van het restaurant en de charmante Delphine waren de enigen die voldoende scoorden.
Zou mij niet verbazen als deze camping binnenkort gesloten wordt. Van mij mag dat direct.
*Hoe was het gebied rondom Durbuy?*
Geweldig en indrukwekkend met de volgende aantekeningen:
- de wegen zijn soms slecht
- de binnenwegen zijn meestal niet genummerd zoals in Frankrijk, zodat een zeer goede kaart noodzakelijk is.
Durbuy (het kleinste stadje van de wereld zeggen ze?) kun je zien als het Mönschau van België.
We hebben daar uitgebreid zitten te eten en te genieten van het
uitzicht. Typisch een plaatsje waar mensen met hun mooie motorfiets, trike of cabrio zich laten zien. Onze brommer genoten trouwens ook veel belangstelling.
*Eindconclusie*
Veel geleerd van deze rit als basis voor toekomstige meerdaagse ritten. Ik heb genoten van Durbuy en de omgeving en tenslotte was het bijzonder plezant om de Vlaamse deelnemers te ontmoeten, waaronder de webmaster
van deze site.
Groet,
Henk van Kessel
|
Henk zijn nette SP 98, gepakt en gezadeld als een muildier
|
|
camping of ground zero ?
|
|
mosselen en ander fraais in Durbuy
|
|
|
|
